Λοιπόν, η ιστορία θέλει να υπάρχουν, όχι πέντε, όπως έλεγε ο Ησίοδος αλλά έξι γένη, με πιο παλιό, το μωβ γένος. Εκείνη την εποχή (προφανώς πολύ πολύ αρχαία), η γη δεν γυρνούσε γύρω από τον ήλιο μας, αλλά γύρω από τον Κρόνο. Ο οποίος στην πραγματικότητα είναι ένας κόκκινος νάνος. Και μάλιστα, ο Κρόνος, δεν ήταν εκεί που είναι τώρα, αλλά ταξίδευε στο αχανές διάστημα.
Τότε, τα πράγματα είχαν όλα μια μωβ απόχρωση, όπως τώρα έχουν όλα μια πράσινη απόχρωση (για όσους δεν το γνωρίζουν, το πράσινο χρώμα βρίσκεται σχεδόν στην μέση του χρωματικού σπέκτρουμ, με αποτέλεσμα να το κάνει το καλύτερο για τα μάτια και την φύση – γι’αυτό τα φύλλα -και η χλωροφύλλη φυσικά- είναι πράσινα, γι’αυτό “ξεκουράζεται το μάτι” στο πράσινο του δάσους κλπ).
Εκείνο το χρονικό διάστημα λοιπόν, η ανθρωπότητα ζούσε σε ένα πολύ σκληρό περιβάλλον, όταν όμως ο Κρόνος (μαζί με την γη φυσικά) ήρθε στο ηλιακό μας σύστημα, “έκατσε” εκεί που βρίσκεται τώρα και η γη ξεκόλλησε από εκεί που ήταν και “καπάρωσε” την τρίτη θέση όπως έρχεσαι από τον ήλιο.
Και κάπου εκεί, με το πέρασμα χιλιάδων χρόνων, η εξέλιξη άλλαξε τα μάτια και από εκεί που είχαν συνηθίσει στο μωβ, έμαθαν πλέον στο πράσινο.
Περισσότερες πληροφορίες για την λατρεία θανάτου του Κρόνου, μπορείτε να βρείτε εδώ.
Ορίστε και ένα βιντεάκι:
